Welkom bij het eerste deel over een korte serie rondom de bouw van de Ostara.
De ostara is een evenementen schip van de bekende Rotterdamse rondvaart rederij Spido. Dit schip was oorspronkelijk een sleepboot, wat aan de lijnen nog goed te zien is. Het schip is nu een luxe jacht/rondvaart schip.
Ik heb het model 2x gebouwd. 1x in schaal h0 voor Kaj-M en 1x in schaal 1:50 voor Spido zelf.
Het model in schaal 1:50 was een geheel nieuwe ervaring, want wie denkt dat het simpelweg iets groter bouwen, is heeft het mis. Door de grotere schaal zijn er ineens ook veel meer details zichtbaar en die moeten natuurlijk ook weer gemaakt worden. Dus de bouw was iets lastiger dan verwacht.
We hadden tekeningen ter beschikking gekregen van Spido. Maar tijdens de bouw kwamen we erachter dat het schip toch iets anders was dan op de tekening.
De details e.d. werden dus van de vele foto’s die we aan boord genomen hadden gemaakt en geplaatst. En bij elke bouwstap werden de tekening en de foto’s zeer goed met elkaar vergeleken.
En toch ging het nog een keer mis met de stuurhut. Maar dat lezen we in bouwdeel 2.
Alles werd weer volgens het bekende recept uitgetekend en gezaagd uit 4 mm mdf. Hier de deklijn met opening voor de opbouw.
De bekende truc met de helft uittekenen en het afval gebruiken als tekenmal voor de andere helft.
De zeeg wordt gelijmd op de waterlijn. En het afval van de zeeg wordt voorzichtig weggelegd. We hebben dit later nog nodig.
De normale werkwijze van deklijn, zeeg en waterlijn als chassis wat dan bekleed wordt met 0,4mm triplex werkte bij dit schip niet. De oorzaak zijn de klassieke sleepboot lijnen.
Teveel bolle vlakken. Dus werd besloten om de romp als blokmodel te bouwen.
De openingen tussen dek en waterlijn werden nu niet bekleed maar opgevuld met hout en na drogen in model geschuurd.
Voor we deze gaten in het chassis gingen opvullen werd nog wel de verschansing om het schip gemaakt van 0,4 mm triplex.
En die verschansing monteren ging gepaard met veel creatief klemwerk. Het afval van de deklijn wordt hier gebruikt als contra mal.
Er waren maar een paar klemmetjes nodig…………….
Na het uittekenen en uitslijpen van de verschansing werden de steunen gelijmd. Deze werden na lijmdrogen weer op gelijke hoogte horizontaal afgeknipt.
En ondertussen wordt de binnenzijde van de verschansing al geschilderd. Nu kun je er nog makkelijk bij komen met de kwast. Zodra de rand (potdeksel) op de verschansing gelijmd wordt, is er niet volledig meer bij te komen.
Het uitgezaagde afval uit de deklijn wordt gebruikt als tekenmal voor de horizontale versterkingen van de opbouw.
2 versterkingen. 1 voor de onderzijde en 1 voor net onder het bovendek. De gaten komen in beide versterkingen.
Zo kunnen we later met de lijmtuit overal bij komen en is er plek voor de lijmklemmen.
Hier wordt het eerder genoemde afval van de zeeg gebruikt om deze ronding over te brengen op de uitslag van de opbouw. Deze truc scheelt een hoop meetwerk.
Ook in de onder en bovenlijn van de ramen wordt deze mal gebruikt.
Dit is dus de plaatuitslag van de opbouw. Door de krappe boog in de voorzijde moest deze uit 1 stuk gemaakt worden om het scheuren van de dan nodige lijmnaden e.d. te voorkomen (vergeet de overlengte niet, we maken deze uitslag iets langer dan noodzakelijk is i.v.m. inpassen).
Er is in het midden ook een hapje uitgenomen om over de zeeg in het rompframe te komen. Dit gebruiken we meteen als een soort center bij het uitmeten en plaatsen van de opbouw.
Aan alle zijden ingeklemd wordt de opbouw gelijmd aan de horizontale versterkingen. Het gat in het dek dient daarbij als mal.
Hier zichtbaar van de andere kant. De 2 stukjes plastic aan de achterzijde zijn tijdelijk en zijn om de contramal (het afval de dek opening) op zijn plek te houden (de stripjes hebben dezelfde dikte als het figuurzaagblad)
Met enig geweld wordt alles op zijn plek gehouden en per stukje gelijmd. Op deze manier kunnen we de positie van de versterking t.o.v. de plaatuitslag steeds bijstellen.
Deze lange lijmnaad in 1x lijmen vraagt namelijk om problemen.
De achterwand van de opbouw wordt met zware elastieken en een vulstuk geklemd.
Ondertussen zijn de wanden met de “kozijnen” uitgetekend en gezaagd. Deze blijven los want moeten later een andere kleur krijgen als de opbouw.
Met een opgelijmd blokje markeren we de binnen en buitenzijde van deze wanden en voorkomen we dat deze verwisseld kunnen worden.
Ondertussen gaat het lijmdrogen rustig door. In dit geval 24 uur om te voorkomen dat de lijmnaden toch gaan “kruipen”.
De opbouw is nu voorzien van bovendek. Let op het gat voor de trap en omdat het afval als tekenmal is gebruikt past alles nog ook!
Zo, we gaan de volgende keer verder.
Tot dan.
Wat zou het bijzonder zijn als de mensen van de Spido dit artikel (en de volgende) nou ook eens zouden lezen, dat heeft gewoon een enorme toegevoegde waarde als je later het model “af” ziet.
Weer een prima aflevering heren, dank jullie.