In het tweede deel van het verhaal van de bouw van de Ostara gaan we verder met de bouw en ook de details.
Het is op deze foto slecht te zien, maar de rand (potdeksel) gaat op de verschansing en bij het achterschip is een deel van de verschansing uitgenomen terwijl het potdeksel doorloopt. Op latere foto’s is de opening goed te zien.
De metalen plaat met de klem is een soort mal/liniaal die de lijn van de romp volgt tot de bovenzijde van de verschansing. Op deze manier weten we tot hoever het potdeksel naar achteren moet steken, dit komt dus door die opening.
Ook de stootrand ter hoogte van het dek wordt nu op de romp gelijmd.
Het plastic stripje dient voor aandrukken op 1 punt, want alles loopt namelijk rond en je wilt de druk uitoefenen waar je het nodig vindt en dan is het soms improviseren.
de “binnen”kozijnen voor de zijkanten. deze krijgen een andere kleur dus houden we deze los. de opgelijmde blokjes voorkomen dat deze verkeert om gemonteert worden na het schilderen.
De schoprand/regenrand wordt om het bovendek gelijmd. Weer 1 van die klusjes die je stukje voor stukje moet doen op een vlakke ondergrond.
Een groot gewicht om het dek vast te zetten en de kleine blokjes om de rand beetje voor beetje te buigen en te lijmen. in 1x lukt dit niet.
De romp zit de 1e keer in de grondverf. (de opening in de verschansing van het achterschip is nu goed te zien)
En de oude bekende is er weer; de houten klos onder de romp. Handig bij schuren en schilderen.
Ondanks alle trucjes bij het maken van de opbouw (overlengte , geduld met lijmen) waren de hoeken met de achterwand toch niet strak, dus snel een stripje plastic gelijmd.
Na 2 dagen droogtijd (om rafelen te voorkomen) word deze hoek in model eerst gelijk en daarna een klein beetje rond geschuurd.
Aan beide zijden moest de hoek worden hersteld. de oorzaak was dat de overstekende randen waren afgesneden voor dat de lijm een nachtje had kunnen drogen. en zachte lijmnaden bewegen altijd wat als er kracht op komt. in dit geval dus van het mesje.
Inmiddels waren we bij de schop -regenrand aan de voorzijde aangekomen, en het was weer moeilijk klemmen. Handig he, die blokjes.
We naderen al flink.
Hier is goed te zien dat de zeeg ook in de opbouw terug komt.
Er is een begin gemaakt met de stuurhut en hier bleek dat de tekening de foto’s tegensprak.
Bij het proefpassen klopte er iets niet, maar wat?
Het oogde niet goed en na veel en moeilijk passen/meten en tellen (voorzijde loopt rond maar de aansluiting met de zijwanden loopt ook rond, zeer slecht te zien op de genomen foto’s) bleek het aantal raampjes anders.
Dus de stuurhut nummer 1 kon in de schrootbak en werd begonnen met stuurhut nummer 2.
Gelukkig bleek de achterwand van de stuurhut wel te kloppen.
Tijd om de grote rond lopende voorwand van de stuurhut te maken. Het uittekenen was een hele klus, want de basis lijn van de raampjes liep ook bol en de overgangen met de zijwanden hadden ook een raampje welke weer in een andere ronding zat.
Gelukkig kan je goed gummen op plastic, maar toch moest de voorwand nog een keer worden gemaakt. Het ging de 1e keer goed…………..fout en de schrootbak raakte al aardig vol op deze wijze.
Hier zijn de grote en de overgang naar de kleine ronding goed te zien.
Om tot rust te komen werden de beide deuren in de zijkant maar even gemaakt.
Maar de aanhouder wint: en de stuurhut was eindelijk goed.
Ook de trap werd geplaatst en de steunen tussen bovendek en romp. de trap bleek op de foto’s breder als op de tekening en was ook iets verplaatst. maar door de problemen met de stuurhut waren we nog alert.
hier de goed stuurhut met de schuine en ronde verschansing naast en voor de stuurhut. de kleine ronding in de voorzijde van de stuurhut moet nog geschuurt worden.
De patrijspoorten werden van korte stukjes buis gemaakt en op de romp gelijmd, net zoals de ladder naar het voordek.
Toen kwam het volgende rotklusje: de ervaring heeft ons geleerd dat rond lopende reeling gemaakt uit rechte stripjes een veelhoek wordt na enige weken drogen, maar bij de echte Ostara is deze toch echt rond.
De oplossing was om deze ronde reeling dan maar uit plaat te zagen.
Zo dun kan je dus figuurzagen in 1 mm plastic plaat.
Zorg wel voor voldoende ondersteuning of lijm de plastic plaat op een restje MDF en zaag dan door plastic en MDF.
Dit duurt wat langer, maar de kans dat het mis gaat is vele malen kleiner.
Met wat hoogte mallen en wat ondersteuning worden de gezaagde stripjes reeling aan de staanders gelijmd.
En het zelfde gebeurde aan de achterzijde van het schip.
Terwijl dit stond te drogen werd de voorzijde van de stuurhut afgewerkt.
Plamuur is iets wat we zelden hoeven te gebruiken maar nu was het echt nodig.
En ook de schuine en ronde schoorsteen wordt uit allerhande restjes plastic plaat gemaakt.
De openingen worden opgevuld met andere restjes van diverse diktes en vervolgens wordt het geheel in model geschuurd.
Wat zware blokhaken met wasknijpers als hoogte verstelbare drukpunten worden gebruikt om de rechte stukken reeling tegen de staanders te drukken tijdens het lijmen.
Het dak van de stuurhut is ook rond. Op het uitgezaagde afval van de stuurhut versterking wordt in het midden een stripje gelijmd waarover vervolgens een dunnere plaat word gespannen en gelijmd.
Wat r.v.s. plaatjes om alles vlak te houden en de druk te verdelen die de knijpers uitoefenen. zo blijft het dak strak.
En dan weer geduld hebben, door de spanning in het materiaal moet dit eventjes drogen (24 uur of zo)
Dit gaat al ergens op lijken.
Tot de volgende keer.