Het tweede artikel uit de serie uit ‘oude zooi’ gaat over de bouw van de Emilia.
(een zusterschip: de Flora)
Inleiding
De Emilia is een Poolse kustvaarder van nog net geen 500 BRT, gebouwd in de jaren ’70 en helaas al gesloopt vanwege ‘gebrek aan lading’.
Het slopen voelt wat vroeg, want deze kleine scheepjes staan bekend om hun lange levensduur.
Vaak zijn ze terug te vinden in één of andere uithoek van de wereld, met meer roest dan verf, maar ze zijn er nog wel.
Voor eventuele nabouwers, de tekeningen komen van dezelfde site als de Grazyna.
De reden om dit model te kiezen lag in het mooie ontwerp. De lijnen spraken mij aan en het geheel vormde een mooie uitdaging.
De bouw
Tekeningen van de eerder genoemde site dienden als basis
Zoals te zien, is de opbouw rond en deze rondingen lopen nog licht achterover ook. Qua plaatwerk is dat dus aardig lastig.
Om de uitdaging nog wat groter te maken, besloot ik om het scheepje in lege toestand te bouwen (dus hoog op het water en lichtjes achterover).
Deze keuze (lege toestand bouwen), betekende dat de waterlijn niet rechtstreeks overgenomen kon worden van het lijnenplan.
Ik moest deze met een grote vette schuine lijn over het langsaanzicht aftekenen en bij ieder spantnummer de hoogte goed afmeten.
Ik heb de Emilia niet met de ‘spanten methode’ gebouwd, maar met de (inmiddels bekende Kaj-M) methode van de waterlijn + deklijn met MDF, waarna de afstandhouders toegevoegd worden, zodat je een soort doosconstructie krijgt.
Deze wordt dan weer bekleed met het dunne triplex. M.u.v. het achtersteven, die is van restjes MDF gemaakt (stapelen en schuren).
De reden hiervoor is dat je triplex maar in één richting tegelijk kan buigen. Het achtersteven is bol en zou dus eigenlijk in 2 richtingen gebogen moeten worden.
Het voordeel van deze doosconstructie is dat je de ruimen open kan maken. Altijd leuk voor op een modelbaan / diorama. En het kost weinig moeite dus: Nodig of niet, altijd de ruimen open!
Hier gebruik ik het werkvlak om de reeling recht en vlak te houden, terwijl ik de reelingstanchions lijm. De gewichten zorgen ervoor dat het schip vlak blijft en niet kan bewegen tijdens het lijmen.
Soms klem ik er een stalen liniaal achter (bij grote schepen), maar bij zo’n klein scheepje werkt deze methode het beste om te voorkomen dat de reeling gaat golven / buigen.
Een klein vulstukje zorgt ervoor dat het triplex beter in model blijft aan de bovenrand en maakt het geheel wat sterker.
Dit kan niet bij alle scheepjes, want je wilt niet dat dit te veel in het zicht zit.
De montage volgorde van de opbouw is erg belangrijk. Omdat zo’n scheepje vrij klein is, kun je wel zien waar je wilt schilderen, maar kom er je er onmogelijk met de kwast bij als je te ‘ver’ bent met het vastlijmen van de componenten.
Het aftekenen van de waterlijn. In dit geval is het schip schuin op het grondvlak gezet omdat het een beetje achterover ‘moet’ hangen (leeg).
Eerst even uitlijnen en daarna met een potlood langs de romp trekken voor een rechte lijn.
Gelukkig waren de tekeningen voortreffelijk. Heel duidelijk en voorzien van alle details. Het is dat de gebogen en iets achteroverhangende opbouw lastig is….. Ik heb gelukkig mijn trukendoos kunnen gebruiken, alleen had ik graag wat meer handen willen hebben bij het uittekenen en meten….
Hier wordt de plastiek opbouw aan de houten romp gelijmd. De pincetten en knijpers zorgen ervoor dat de lijmnaden goed op elkaar aansluiten tijdens het drogen.
Het eindresultaat ziet er mooi uit en vormt een mooi onderwerp met mooie lijnen voor een modelhaven.
